Een hypervisor is computer software, firmware of hardware waarmee je virtuele machines (VM's) kunt maken en hosten. Met een hypervisor kan een computer (de host machine) een of meerdere virtuele machines (guest machines) ondersteunen door virtueel zijn resources (CPU, RAM, netwerk, etc) te delen.

In de meeste gevallen wordt dit gebruikt om servers te virtualiseren. Een VPS bij TransIP is een voorbeeld van een virtuele machine die gehost wordt op een hypervisor.

Type hypervisors

Hypervisors worden in twee soorten ingedeeld:

• Type1: 'Native' of 'Bare-Metal' hypervisors
• Type2: Hosted hypervisors

Type1 

Een Type1 Hypervisor wordt direct op de hardware uitgevoerd om de hardware te controleren en VM's te hosten. Hier dankt het dan ook de bijnaam 'Native' en 'Bare-Metal' aan. Enkele voorbeelden van Type1 Hypervisors zijn: KVM (gebruikt TransIP), Microsoft Hyper-V, VMWare ESXien Citrix Xen.

Type2

Een Type2 hypervisor is een software hypervisor die vanuit een besturingssysteem wordt uitgevoerd (i.e. Hosted). Enkele voorbeelden van Type 2 hypervisors zijn: QEMU (gebruikt TransIP) Oracle VirtualBox, VMware Workstation, Parallels Desktop.

Type 1 vs Type 2

Een hypervisor maakt een virtuele CPU (vCPU)aan voor de guest machine. De hypervisor vertaalt instructies voor de vCPU naar de fysieke CPU. Dit heeft een dramatische impact op de performance van je VM. Moderne CPU's komen daarom met virtualisatie extensies, zoals Intel VT-x en AMD-V. Hiermee wordt een stukje van de fysieke CPU direct gekoppeld aan de vCPU en vCPU instructies worden dan direct door de fysieke CPU afgehandeld.

Dit betekent dat een Type 1 hypervisor in de praktijk altijd sneller is dan een Type 2 hypervisor. Voor ons VPS-platform gebruiken we QEMU/KVM: Met QEMU kun je KVM als versneller gebruiken. Fysieke CPU virtualisatie extensies kunnen dan gebruikt worden, waarmee het nadeel van een type 2 hypervisor teniet wordt gedaan.

Paravirtualizatie

Paravirtualizatie is een andere term die je tegen kunt komen bij het gebruik van (Type 2) hypervisors. Dit is een virtualizatie techniek waarmee software interfaces (bijv een netwerkadapter) aan de virtual machines wordt geboden op een manier die vrij gelijk, maar niet 100% identiek is aan de onderliggende hardware–software interface.

Het doel van paravirtualizatie is om de communicatie tussen de VM en de onderliggende hardware te versnellen. Dit wordt vooral toegepast wanneer een hardware interface via software implementeren te langzaam is.

Daarmee zijn we aan het eind gekomen van dit artikel. Mocht je aan de hand van dit artikel nog vragen hebben, aarzel dan niet om onze supportafdeling te benaderen. Je kunt hen bereiken via de knop 'Neem contact op' onderaan deze pagina.